เคยได้ยินมาว่า
" ถ้าคนตาย..จะเหลือแต่ดวงจิต ถ้าจิตยิ่งสงบ ก็จะยิ่งเบา..จะยิ่งลอยสูง ถ้าจิตที่มีพันธะจะหนักและไปไหนได้ไม่ไกล ยังคงวนเวียนอยู่กับที่เดิมๆ "
โดยเฉพาะช่วงขณะที่เรากำลังจะจากไป ถ้าใจยังมีกังวลในเรื่องต่างๆทั้งหมดทั้งปวง
ที่ยังไม่สามารถ " ปล่อยวางได้ "
อีกทั้งยังต้องทนทรมานกับความเจ็บปวดในช่วงสุดท้ายด้วยแล้ว
จิตจะยิ่งหนักอึ้งเป็นทวีคูณ
จริงเท็จแคไหนไม่รู้ ? แต่ถ้าช่วงวินาทีสุดท้ายที่จะต้องไป..คงจะดีกว่าแน่..ถ้าสามารถทำใจให้เป็นสุข
บนความเจ็บปวดได้
ถ้าเราบันทึกภาพที่สวยงาม , สถานที่ในฝัน , สิ่งที่ดีงาม และความรู้สึกที่ดีที่ชอบ
เก็บไว้ในสมองไว้ให้มากที่สุด และคงอยู่กับเราให้นานที่สุด
ในช่วงวินาทีสุดท้ายคงจะช่วยได้บ้าง..สัญญากับตัวเองไว้ว่า
ต่อไปนี้จะไม่ดูหนังโหดๆ น่ากลัว ฯลฯ อีกต่อไปแล้วละ ( ทั้งๆที่ชอบมาก )
เพลงนี้เป็นเพลงที่ทำขึ้นมาตอนมีคำถามกับตัวเองว่า " ตายแล้วไปไหน ? "
กว่าจะสอนฝรั่งพูดไทยในวิดิโอให้ชัดได้นะ เสียเวลาไปเกือบสองชั่วโมงได้
ลองฟังดูแล้วกัน
เพลง " จากบ้าน - Leaving home "
